Historia szkoły
- Odsłony: 20156
W okresie międzywojennym na terenie miasta Tomaszowa Mazowieckiego oraz najbliższej okolicy nie było żadnej szkoły zawodowej. Przygotowanie do zawodu młodzież zdobywała w warsztatach rzemieślniczych i zakładach pracy. W roku 1922 wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniom młodzieży uczącej się i pracującej utworzono w naszym mieście Miejską Szkołę Dokształcającą Zawodową. Mieściła się ona przy ulicy św. Antoniego 57 (w budynku Państwowego Seminarium Nauczycielskiego). Organizatorem i kierownikiem szkoły był pan Jan Piotrowski.
Jan Piotrowski
Uczniowie płacąc za naukę odbywali tzw. termin. Szkoła nie posiadała etatowych nauczycieli, rekrutowali się oni z innych szkół tomaszowskich. W okresie okupacji hitlerowskiej prowadzono jedynie tajne nauczanie w zakresie wiedzy ogólnokształcącej, a przede wszystkim nauki mowy i dziejów ojczystych.
Stefan Kiełbasiński
Po zakończeniu działań wojennych zorganizowana zostaje praca dydaktyczna pod kierownictwem pana Stefana Kiełbasińskiego. W roku 1947 po raz pierwszy naukę w szkole podejmują także dziewczęta. Kształcą się one w nowo otwartym dziale krawieckim, a po niedługim czasie również fryzjerskim i ogólnozawodowym. Obok tych profilów funkcjonują też klasy przygotowawcze materiałowe i elektryczne. W tym okresie szkoła otrzymuje nazwę "Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej". Rozpoczynają się starania o zdobycie pomieszczeń na warsztaty szkolne dla kierunku mechanicznego. Zaowocowały one pozyskaniem budynku przy ul. Farbiarskiej 19/23, w którym umieszczono również warsztaty krawieckie.
Lata 1948-1949 przyniosły dalszą poprawę bazy materiałowej w postaci 2 budynków przy ul. św. Antoniego 57. Znaczenie szkoły rosło nieustannie, czego dowodem było wyróżnienie Kuratorium Okręgu Łódzkiego dla kierownika szkoły Stefana Kiełbasińskiego. Rosła też liczba uczniów, w 1946 roku naukę w naszej szkole pobierało 378 osób (w tym 119 dziewcząt).
Lata 50-te
Lata 50 to dalsze zmiany struktury organizacyjnej szkoły. Do istniejących już kierunków, mechanicznego i odzieżowego, doszedł profil elektryczny. Szkoła zmienia nazwę na "Państwowa Średnia Szkoła Zawodowa". Od początku roku szkolnego nauka w szkole odbywa się już nie w godzinach wieczornych, jak to było dotychczas, lecz w porze dziennej. Młodzież przychodzi na zajęcia teoretyczne trzy razy w tygodniu, a w pozostałe dni odbywają się zajęcia praktyczne. Zmienia się także lokalizacja. Szkoła zajmuje teraz dawną manufakturę Augsbachów oraz 2-piętrowy budynek przy ul. Armii Czerwonej 12, gdzie mieściły się warsztaty szkolne. Dzięki temu wszyscy odbywają praktyczną naukę zawodu w jednym pomieszczeniu, w atmosferze szkoleniowo-produkcyjnej.
W 1952 roku szkoła ponownie zmienia nazwę na „Zasadnicza Szkoła Metalowo-Elektryczna”.
Jan Gajda
Rok szkolny 1952/53 przynosi zmianę na stanowisku dyrektora. Pan Jan Gajda postawił sobie za cel w najkrótszym czasie uczynić szkołę jako przodującą. W ciągu trzech lat cel został osiągnięty, program nauczania z wszystkich przedmiotów został całkowicie zrealizowany.
Pierwszy budynek w którym mieściły się warsztaty szkolne dla kierunku mechanicznego
W roku 1955 kolejny raz następuje zmiana nazwy szkoły na "Zasadnicza Szkoła Metalowa". Młodzież kształci się w następujących kierunkach: tokarz, ślusarz, sprzedawca. Wraz z upływem lat szkoła wzbogaciła się w zakresie pomocy dydaktycznych, gabinetów przedmiotowych. Nadal brakuje sali do prowadzenia rozwoju fizycznego dziewcząt i chłopców. Prowizorycznie służy do tego świetlica szkolna.
Kolejne zmiany nazewnictwa szkoły:
W roku 1956 szkoła zmienia nazwę na „Zasadnicza Szkoła Mechanizacji Rolnictwa”. Do istniejących klas o profilu metalowym dołączone zostają 4 oddziały o specjalności „traktorzysta mechanik”.
W roku 1957 szkoła zmienia nazwę na „Szkoła Rzemiosł Budowlanych”, zostają otwarte nowe kierunki: tokarz, ślusarz, murarz, a w roku następnym dodatkowo hydraulik instalator, sprzedawca sklepowy.
W roku 1960 szkoła zmienia nazwę na „Zasadnicza Szkoła Chemiczna” o dwóch kierunkach kształcenia: metalowym i chemicznym.
Ireneusz Gałecki
W roku 1962 stanowisko dyrektora szkoły obejmuje Ireneusz Gałecki. Wraz z rozpoczęciem jego kadencji szkoła odzyskuje dawną siedzibę przy ulicy św. Antoniego 29. Dzięki wydatnej pomocy Komitetu Rodzicielskiego dokonuje się remontu pomieszczenia sali sportowej.
Z dniem 01.06.1965 szkoła przyjmuje nazwę "Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1". Jednym z poważnych i pionierskich osiągnięć szkoły w tych latach, jeszcze przed formalno-urzędowym uregulowaniem niektórych spraw dotyczących egzaminów dojrzałości w technicznych szkołach, było wprowadzenie obowiązkowych prac przedmaturalnych (dyplomowych) z przygotowania zawodowego. Pierwszy egzamin dojrzałości odbył się w 1966 roku, a rok później po raz pierwszy egzamin dojrzałości zdają absolwenci 5-letniego Technikum Mechanicznego. Szkoła nadal rozwija się, zwiększa liczbę kierunków kształcenia.
Jan Dorociak
W 1970 roku na stanowisko dyrektora szkoły władze oświatowe powołują mgr Jana Dorociaka – dotychczasowego wicedyrektora szkoły Rzemiosła Budowlanego. Od pierwszych dni piastowania urzędu, nowy dyrektor rozpoczął usilne starania o przyznanie środków finansowych na kapitalne remonty pomieszczeń i dalszych rozbudowy szkoły. Dobudowane zostaje II piętro budynku głównego. Wznoszony jest nowy gmach, który zajmuje biblioteka z czytelnią, świetlicą, pracownie techniczne oraz stołówka szkolna. W roku szkolnym 1972/73 utworzona została nowa komórka szkoleniowo-wychowawcza wchodząca w skład Zasadniczej Szkoły Zawodowej – „4-letnie Liceum Zawodowe” o specjalności „mechanik obróbki skrawaniem”.
W roku szkolnym 1975/76 szkoła zmienia nazwę na „Zespół Szkół Zawodowych nr 1”, w którym wraz z Liceum Zawodowym mieści się pięć jednostek programowych: Zasadnicza Szkoła Metalowa, Technikum Mechaniczne 5-letnie, Technikum Mechaniczne 3-letnie i Technikum Mechaniczne 3-letnie dla Pracujących.
W roku 1976 rozpoczyna się budowa hal sportowych w dawnym województwie piotrkowskim.
Nadmienić należy, że nasza szkoła może poszczycić się wieloma osiągnięciami sportowymi. świadczą o tym liczne zdobyte puchary, trofea, nagrody indywidualne. Przykładem niech będzie uczennica liceum zawodowego – Wanda Panfil, która w roku 1991 została mistrzynią świata w maratonie.
Kolejni znani w świecie sportu to: siatkarze – Zieliński, Jarzębski, Kaniewski, Pawelec, Orczyk, Baranowicz, Sokołowski; Radke – wielokrotny reprezentant Polski w łyżwiarstwie szybkim, a także wielu, wielu innych, którym w tej szkole stworzono wspaniały klimat do rozwijania talentów i osiągania sukcesów. Młodzież ZSZ nr 1 była najbardziej usportowioną młodzieżą spośród uczniów szkół ponadpodstawowych regionu. Ogromny wkład w to usportowienie młodzieży obok wspaniałych nauczycieli w-f miał wielki entuzjasta i przyjaciel młodzieży mgr Jan Dorociak. To dzięki jego staraniom budowa hali sportowej przebiegła jak na owe czasy bez problemów i zakończyła się w 1982 r. Szkoła mogła się poszczycić nowoczesnym obiektem, na miarę czasów.
W tym samym czasie w 1982 r., z uwagi na duże zainteresowanie tematyką elektroniczną uczniów szkół tomaszowskich, Zespół Szkół wzbogacił się o Technikum Elektroniczne. Uczniowie tego profilu zdobywali nagrody Kuratora Oświaty i Naczelnej Organizacji Technicznej.
Uroczystość nadania szkole im. Tadeusza Kościuszki
27 listopada 1982 r. społeczność szkolna przeżywała doniosłe chwile: nadania szkole imienia gen. Tadeusza Kościuszki, przekazano ufundowanego przez Komitet Rodzicielski Sztandaru Szkolnego z wizerunkiem patrona oraz przekazano do użytku hali sportowej. Imię nadane szkole nie było przypadkowe. Patrona wyłoniono w drodze konkursu – plebiscytu przeprowadzonego wśród młodzieży szkolnej. Ówczesny dyrektor szkoły Jan Dorociak cytował w tym dniu słowa patrona: "Obywatel, który chce się szczycić mieniem dobrego Polaka, powinien poświęcić wszystko dla ojczyzny, być zawsze ludzkim i sprawiedliwym". Ta maksyma przyświecała i przyświeca wielu pokoleniom uczniów naszej szkoły. Dzięki czemu ZSZ nr 1 z roku na rok zyskiwał na prestiżu, coraz więcej uczniów chciało zdobywać tu wiedzę i umiejętności. Przez kolejne lata życie szkoły toczyło się rytmem wyznaczonym przez wydarzenia w szkole, uroczystości, wycieczki, zajęcia pozalekcyjne, sukcesy, a niekiedy i porażki odnoszone przez uczniów.
Andrzej Szymczak
W roku 1989 ten spokojny bieg wydarzeń zakłóciła śmierć dyrektora szkoły Jana Dorociaka, człowieka zasłużonego dla szkoły, wspaniałego pedagoga, cenionego przełożonego. Funkcje dyrektora szkoły na kolejne 9 lat przejął mgr inż. Andrzej Szymczak. Za jego kadencji Zespół Szkół wzbogacił się o nowy typ szkoły Technikum Hotelarskiego, co niewątpliwie przyczyniło się do upiększenia oblicza placówki, jako że nowym kierunkiem zainteresowały się głównie dziewczęta. Choć dla szkolnictwa zawodowego było to nowe wyzwanie, to już wkrótce uczennice tej szkoły zaczęły odnosić sukcesy na olimpiadach i w konkursach z przedmiotów zawodowych i nie tylko.
Grażyna Haraśna
W roku 1999 stanowisko dyrektora szkoły objęła mgr Grażyna Haraśna – dotychczasowy nauczyciel matematyki. Dzięki jej staraniom w roku 2000 Zespół Szkół zaoferował absolwentom szkół podstawowych innowacyjny kierunek LO o nachyleniu obronnym. Również w roku 2000 zaprzestano naboru do Technikum Mechanicznego, przez lata stanowiącego trzon kształcenia. Było to związane ze zmianami na rynku pracy, zmieniającymi się zapotrzebowaniami społecznymi w zakresie kierunków kształcenia.
Ryszard Rupniewski
W roku 2002 progi szkoły przekroczyli pierwsi absolwenci gimnazjów, tym samym do szkoły wkroczyła reforma systemu edukacji. Szkoła zmieniła nazwę na Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1. W 2004 roku podpisano porozumienie ze szkołą ROC Ter AA z Helmond w Holandii dotyczące współpracy o wymianie uczniów i nauczycieli z obu szkół. W 2005 roku szkoła otwiera się na nowe rynki pracy, w związku z czym otwarto nowe kierunki kształcenia zawodowego: profil informatyczny i mechatroniczny.
Ważnym wydarzeniem z życia szkoły było uroczyste otwarcie i oddanie do użytku nowego budynku dydaktycznego, które miało miejsce dnia 3 września 2012 roku. Szkoła wzbogaciła się o 18 pracowni przedmiotowych, głównie zawodowych: hotelarstwa, mechatroniki, teleinformatyki, elektroniki, elektryki, spawalnictwa. Obiekt połączony jest z pozostałymi budynkami oszklonymi łącznikami, powstały miejsca parkingowe, miejsca wypoczynku dla młodzieży i boisko szkolne.
Dariusz Kwiatkowski
Rok szkolny 2013/14 przyniósł zmianę na stanowisku dyrektora szkoły, został nim nauczyciel w-fu, doświadczony pedagog, Dariusz Kwiatkowski. Nowy dyrektor rozpoczął urzędowanie od pozyskiwania funduszy na rozwój bazy dydaktycznej służącej rozwojowi zawodowemu uczniów oraz remonty i wyposażenie sal lekcyjnych.
W roku szkolnym 2014/15, na mocy porozumienia o współpracy z Jednostką Wojskową 4391 – 7 Dywizjonem Ułanów Lubelskich w Tomaszowie Mazowieckim, otwarto nowy profil kształcenia Technik informatyk – klasa wojskowa. Innowacją jest umundurowanie uczniów uczęszczających do owej klasy.
Mimo, iż upłynęło 90 lat, nauczyciele, pedagodzy, rodzice muszą odpowiadać na pytania:
Kogo chcemy wychować, jakiego człowieka, w jakie wyposażyć go cechy charakteru, w jaką wiedzę o nim samym, o ludziach, o świecie aby stał się uczestnikiem i współtwórcą kultury ojczyźnianej i europejskiej? Jak przygotować go do dorosłości?
